Het Ontdooit

  • Als er zouden zijn, zie ik ze al aan mijn virtuele deur kloppen om me op een fout te wijzen. De al dan niet zelfverklaarde recensenten en critici: 'Ontdooien is niet hetzelfde als smelten!'
  • Dat weet ik ook wel, en bij deze eerste zin heb ik mezelf al onderuit gehaald. Is rond de pot draaien bij de titel al een vorm van lafheid? Of is het gewoon een kwestie van de deur niet grofweg met een flinke uithaal van het been open te trappen, maar stiekem het slot forceren en geruisloos binnenwandelen.
  • De manier waarop telt ook steeds, maar het gaat nog altijd om de essentie. De essentie van gemiste kansen, en vooral: Hoe vaak koper en zilver tot goud wordt verheven, omdat het echte goud moeilijk te vinden is.
  • Ze zeggen alsmaar: "Neem alle kansen die je krijgt met beide handen!", maar wat als je handen soms beven en het laten vallen? Wat als je maag praktisch omkeert bij het zien van nieuwigheden, iets wat je sleur zou kunnen doorbreken? Dan is moed wel de enige keuze, naast laf over de scherven van de gevallen kans heen stappen en doen alsof je neus bloedt.

  • Ligt het aan mij? Wanneer je tien jaar lang aan iets werkt, en dat eindelijk kan delen met de wereld, slechts een handjevol mensen je steunen en je talent bevestigen. En als alle anderen, alsook je dichtste vrienden je werk nooit volledig zullen aanschouwen, maar slechts een spreekwoordelijk klopje op de rug geven. Dat ligt niet aan mij. Wat wel aan mij ligt, is de apathie. Als er een manische desinteresse over en in je hele lijf ronddwaalt, en die als het ware je ziel langzaam oppeuzelt. Dan zou je soms wensen dat je je hoofd zou kunnen afschakelen. Er grote kuis in houden, en er een hele zooi politiek correcte onzin zou kunnen insteken, zoals huisje-tuintje-boompje-kindje-veel te veel aandachtig aan hondje, iedereen die zogezegd gelijk is, wat quinoa, met yoghurt en vers fruit, want dat is toch zo overheerlijk, de drang en drijfveer bij iedereen rondom jou om vijftien zaken tegelijk te willen ondernemen, het ondernemen van ondernemingen, snel lopen puur voor de fun, perfect op de hoogte zijn van alles politicologisch, en volledig in privékring fotoshoots houden van jezelf in je geboortekostuum. Cause we have some to no shame, and all is just a race and a game.

En als ik merk dat wanneer ik het tot koper gemaakte goud bekijk en het effectief maar koper is, en niet goud, maar dat het goud er rond slechts de reden is dat iedereen dit als goud bekijkt. Dan hoef ik slechts maar één ding te doen. Het enige punt waarvan bijna iedereen denkt dat dit goud is bij mij, gebruiken om mijn eigen goud, dat voor sommigen ook koper zal blijken, tot goud te verheven, en zelfs tot diamant. Want als het allemaal toch maar tot een wedstrijd gedegradeerd is, dan wil ik hem spelen, maar speel ik vuil spel. Maar sluw, heel sluw. Zo sluw dat smelten ontdooien wordt.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Het Ontdooit

Het Ontdooit

Een maand vol Nadorst - Eerste bevindingen

Nadorst voor Pasen - Covid-19 in het jaar 33

Nadorst van Nieuwjaar - Het verhaal begint